به تصویر بالا دقت کنید، حداقل چند ثانیه ای مکث کنید بدون اینکه نوشته رو بخونید، بعد از اون به سراغ نوشته رفته و با کلمات پیگیر مفهوم تصویر بشید .
تصویر یک پرنده ای رو نشون میده که دستگاه بارکدخوان درست مثل اسلحه کنار سر اون قرار گرفته، صورت پرنده ترس رو نشون میده و از طرفی تسلیم در برابر مرگ، اما حس ترس منتقل نمیشه بلکه حس دلسوزی و تامل القاء میشه، قراره چه اتفاقی بیفته؟ کشتن حیوانات با بارکد خوان؟
سالانه ۲۶ میلیون تن کیسه پلاستیکی به اقیانوس ها ختم میشه ، بیایید شیوه مصرفمون رو تغییر بدیم .
تاثیرگذاره ، نه ؟
اگه قرار بود این جمله به خودی خود استفاده بشه و اثرات زیادی هم در مخاطب بذاره کار سختی بود و باید بیشتر روی جمله ی اون کار میشد، مخاطب تصور چندانی از ۲۶ میلیون تن نداره، اما میدونه قطعا خیلی زیاده، اگه قرار بود به خودی خود این جمله استفاده بشه ، بهتر بود از آمارهای انسانی استفاده میشد، آمارهایی که برای انسان ملموس و قابل درکه، و یا بجای استفاده از کلمه تن معادل اون رو میشه نوست ، ۲۶٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ کیلو کیسه پلاستیکی ! و …
اما اینجا تصویر به داد کلمات رسیده، و در نهایت مخاطب مفهومی رو دریافت می کنه که تا حدود زیادی اثربخشه، و البته فکر می کنم موندگار، چرا که در سوپرمارکت های بزرگ که عمده مصرف یا هدر رفتن پلاستیک اتفاق میفته، دقیقا در همون لحظه ای که داریم از پلاستیک استفاده می کنیم، صدای دستگاه بارکدخوان این تصویر را یادآوری می کنه .
استفاده از تصویر و جلب توجه توسط تصویر، باید در راستای کلمات و بیان یک مفهوم باشه، نه خود کلمات ! خیلی وقت ها تصویر یک پرتقال را میبینیم و بعد نوشته آب پرتقال، این هم بد نیست اما به هدر دادن امتیازی است که می توانستیم استفاده کنیم و نکردیم، کلماتی که می توانست مکمل تصویر باشد اما خود آن شد.
در تدوین استراتژی محتوا، صرفا به محتوای متنی فکر نمیشه، بلکه به ابزارها و راههایی برای انتقال محتوا فکر میشه و وظیفه استراتژیست محتوا استفاده از راه ها و ابزارهاییه که اثربخشی بیشتری رو همراه داشته باشه .
